پراکسید هیدروژن یا دی اکسید هیدروژن (آب اکسیژنه)

کلیات: 
اثرات حاد : 
اثرات مرمن :   
الف) ایجاد کانسر :   
ب)خطرات تولیدمثل 
ج)سایرعوارض 
تستهای پزشکی :   

کلیات: آب اکسیژنه  مایع  بی رنگ و بی بو است .  بدلیل اینکه فرم خالص اش ناپایدار و قابل انفجار می باشد .  معمولا  بصورت محلول درآب است . آب اکسیژنه  ماده اکسید کننده و           سفید کننده شایع بوده و در بو زداها (برطرف کننده بوی بد) بهبود آب و فاضلاب ،  سوخت موشک ضد عفونی کننده و ساخت سایرمواد شیمیایی بکار میرود .  حد مجازو قانونی (PEL)  اجازه          داده شده جهت تماس استنشاقی به میزان متوسط  PPM1 درزمان کار 8  ساعته می باشد (طبق نظرOSHA) .  این عدد PPM1 طبق نظر NIOSHبرای  10 ساعت کارمی باشد. 
  خطراتی که برای سلامتی دارد :  الف) اثرات حاد برروی سلامتی   ب) اثرات مرمن برروی سلامتی 

اثرات حاد : اثرات حاد ممکن است سریعا  و یا بمدت کوتاهی پس ازتماس با پراکسید هیدروژن رخ دهد .  تماس می تواند شدیدا  پوست و چشم را ،‌ تحریک و بسوزاند وسبب آسیب چشمی گردد . 
استنشاق  آن می تواند بینی و گلو را تحریک نماید .  استشناق پراکسید هیدروژن  با  تحریک و التهاب ریه  سبب سرفه وکوتاهی تنفس  می گردد .   تماس بیشترممکن است سبب تجمع مایع درریه ها   (ادم ریه)  شود که این یک اورژانس تنفسی با کوتاهی شدید تنفس مي باشد  .  تماس با پراکسیدهیدروژن می تواند سبب سردرد  ،  سرگیجه ،  حالت تهوع واستفراغ شود . 

اثرات مرمن :  عوارض مرمن  تماس با آب اکسیژنه گاهی اوقات پس از تماس با آن برای چند ماه یا چند سال رخ می دهد . 

الف) ایجاد کانسر :  وقتی هیدروژن پراکسید تست می گردید بعنوان عامل قوی جهت ایجاد کانسرتقسیم بندی نگردید ولی آنچه اثبات شده است این است که هیدروژن پراکسید سبب موتاسیون (جهش ژنی) میگردد . 

ب)خطرات تولیدمثل :  گرچه عوارض اش تا حدودی مشخص شده  ولی نیاز به بررسی های بیشتر جهت شدت عوارض و خطرات تولید مثلی دارد . 

ج)سایرعوارض : آب اکسیژنه می تواند ریه ها را  تحریک کند .  تماس های مکررممکن است سبب بروشیت شود که با سرفه ، خلط وکوتاهی تنفس همراه می باشد .  تماس طولانی می تواند سبب سفیدی موقت پوست و احساس سوزش شود .  غلظتهای بالاترمی تواند سبب راش پوستی قرمزی و تاول  شود . 

تستهای پزشکی :  برای مواجهه زیاد ویا مکرر (نصفPEL و بالاتر)  موارد ذیل قبل ازشروع کار و درمدت زمان معینی  پس ازآن  توصیه می شود که انجام گیرد: 

الف)  تستهای عملکردی ریه بویژه موقعی که شکایات تنفسی بیشترشود و یا تماس باغلظتهای بالاتر   صورت گیرد . 
ب) CXR  یا گرافی قفسه سینه ،  بویژه پس ازتماس حاد باغلظت های بالاتر 

ارزیابی ها باید شامل تاریخچه دقیق از شکایات گذشته  و حال  همراه با معاینه باشد .  تستهای پزشکی که قبلا برای تشخیص آسیبهای ریوی انجام شده ،  جانشینی برای تستهای کنترلی مواجهه نمی شود ضمن آنکه کپی از تستهای پزشکی جهت مسایل قانونی لازم است  درپرونده پزشکی فرد وجود    داشته باشد 
موضوعات مرتبط: اب اکسیژنه و تعاریف