هیدروژن, پراکسید, یا آب اکسیژنه, ابتدا در قرن هجدهم توسط لوییز ژاک تانارد، شیمیدان فرانسوی، کشف شد. تارنارد با اسیدی کردن باریم پراکسید, توسط اسید نیتریک، هیدروژن, پراکسید, را تولید کرد. این شیوه از اواخر قرن نوزدهم تا اواسط قرن بیستم مورد استفاده قرار میگرفت.
۱. هیدروژن, پراکسید, یا آب اکسیژنه, از چه چیزی ساخته میشود؟
به لحاظ ظاهر، هیدروژن, پراکسید, یا آب اکسیژنه, یک مایع چسبناک بدون رنگ است که بسیار چسبناکتر از آب است. در زمان استعمال، در واقع دقیقا شبیه آب است.
یکی دیگر از مزایای استفاده از پراکسید هیدروژن,، خواص اکسیدکننده قدرتمندی است که دارد.
مطلب مرتبط: آب اکسیژنه,: ۱۵ کاربرد روزمره هیدروژنپراکسید که باید بدانید
۲. چه چیزی با هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه, واکنش نشان خواهد داد؟
این خواص و ترکیبات به هیدروژن پراکسید اجازه میدهند که به عنوان یک عامل سفیدکننده عمل کند و آن را برای هر کسی که میخواهد موهای خود را بیرنگ کند، مفید باشد چرا که پراکسید با ملانین واکنش نشان میدهد و آن را اکسید کرده و به یک ترکیب بدون رنگ تبدیل میکند.
در واقع، بسیار جالب است که خواص اکسیدکنندهی آب اکسیژنه سبب میشود که بتواند با باکتریها، ویروسها و مخمرها واکنش نشان دهد، و به همین دلیل است که یک ضدعفونیکنندهی خوب محسوب میشود.
یک نسخهی بهبود یافته از این فرآیند، اسید هیدروکلریک را به کار برد و به دنبال آن از اسید سولفوریک برای تهیهی باریم سولفات استفاده کرد.
آب اکسیژنه در هنگام تماس با مواد دیگر، یک اتم اکسیژن را آزاد میکند که واکنش اکسیداسیون نامیده میشود.
اعتقاد بر این است که این فرایند، کلیدی برای درک این موضوع است که چگونه هیدروژن پراکسید باعث سمزدایی سیستم بدنمان میشود و همچنین از به وجود آمدن رادیکالهای آزاد که میتوانند موجب بروز سرطان و سایر مشکلات بهداشتی پیچیده شوند، جلوگیری میکند.
هنگامی که یک اتم اکسیژن در بدن شما آزاد میشود، بسیار واکنشپذیر است و ساختار مولکولی ارگانیسمهای نامطلوب و مضر را اکسید میکند یا آن را کاهش میدهد.
این ارگانیسمها میتوانند مانند باکتریها، قارچها، ویروسها، انگلها و پروتئینهای خارجی، و همینطور بافتهای بیمار باشند برای کسانی که از اختلال دیابت رنج میبرند.
هنگامی که اتم اکسیژن آزاد میشود، هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه به آب یا H2O تجزیه میشود.
مطلب مرتبط: جوش شیرین: ۵۱ کاربرد شگفت انگیز جوش شیرین
این انرژی بالا از اکسیژن که با O1 نشان داده میشود، در مقایسه با اکسیژنی که همیشه تنفس میکنید و به عنوان O2 شناخته میشود، قدرت بهبوددهندگی زیادی دارد.
تفاوت قابلتوجهی که بین O1 و O2 وجود دارد میتواند شگرف باشد زیرا O1 میتواند تا حد زیادی بر سیستم ایمنی بدن تأثیر بگذارد و باعث افزایش و تقویت روند ریشهکن کردن عفونتها و عوارض شود.
۳. مزایای بیولوژیکی پراکسید هیدروژن
تحقیقات انجام شده توسط ژورنال “Nature” نشان میدهد که هیدروژن پراکسید نقش مهمی بر سیستم ایمنی بدن دارد.
دانشمندانی که در این تحقیق مشارکت داشتند، دریافتند که حضور آب اکسیژنه در داخل سلولها بعد از آسیب دیدن بافتها افزایش یافت.
این یافتهی شگفتانگیز بر روی گورخر ماهی انجام شد و آنچه را که تصور میشد به عنوان یک سیگنال برای گلبولهای سفید خون جهت همگرا شدن در ناحیهی آسیبدیده و شروع روند بهبودی عمل میکند، نشان داد.
این تحقیق نشان داد زمانی که لازم بود ژنها آب اکسیژنه تولید کنند در واقع غیر فعال بودند، و گلبولهای سفید خون که کارشان بهبود مشکل است، در محل آسیب جمع نشدند.
اگر چه این آزمایشها بر روی ماهیها انجام شد، اما احتمالا میدانید که ماهیها به لحاظ ژنتیکی با انسان مشابه هستند، زیرا DNAهای ما تقریبا مطابقت دارند.
در این مورد، به نظر میرسد که همان فرایند در انسان رخ بدهد و آب اکسیژنه به طور موثری بتواند حمایت از سیستم ایمنی بدن را بازیابی کند.
این حمایتی که توسط هیدروژن پراکسید از سیستم ایمنی بدن صورت میگیرد، میتواند تا پاتوژنها، ویروسها، میکروبها، بریدگیّها و همچنین عفونتهایی مانند عفونتهای سینوسی گسترش داشته باشد.
مطالعات بالینی نشان داد که هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه اثرات گستردهای را در برابر ویروسها، باکتریها، مخمرها و هاگ-باکتریها نشان میدهد.
در مطالعهای که توسط ژورنال”Nature” صورت گرفت، مشخص شد که بیماران مبتلا به آسم سطوح بالاتری از هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه را در مقایسه با افراد سالم در ریههایشان دارند.
همان مطالعه همچنین این واقعیت را اثبات کرد که چرا افراد مبتلا به آسم دارای سطوح نامناسبی از گلبولهای سفید در ریههایشان هستند.
این مطالعه نشان دادهاست که هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه به عنوان یک مولکول سیگنالدهنده نقش مهمی در تنظیم فرآیندهای بیولوژیکی متنوع دارد.
این خاصیت پیچیده فاکتور مهمی در نظریهی پیری ناشی از رادیکالهای آزاد است.
نظریهی پیری ناشی از رادیکالهای آزاد که به نام FRTA” ” نیز شناخته میشود، بیان میکند که تمام موجودات زنده به دلیل این واقعیت که سلولها در طول زمان آسیب ناشی از رادیکالهای آزاد را تجربه میکنند، پیر میشوند.
به صورت تئوری، رادیکال آزاد، هر اتم یا مولکولی است که یک الکترون تکی جفتنشده در یک پوستهی بیرونی دارد.
این نظریه بر اساس این واقعیت است که هیدروژن پراکسید میتواند به یک رادیکال هیدروکسیل تجزیه شود و همچنین تولیدات جانبی رادیکالی سوپراکسیدِ متابولیسم سلولی میتوانند با آب واکنش نشان بدهند و هیدروژن پراکسید تولید کنند.
مشکل این است که این رادیکالهای هیدروکسیل به نوبهی خود به راحتی واکنش نشان میدهند و باعث آسیب رساندن به ترکیبات سلولی حیاتی، به خصوص ترکیبات سلولی میتوکندری میشوند.
مطالعهی دیگری حتی تا جایی پیش رفتهاست که ادعا میکند هیدروژن پراکسید همچنین میتواند سبب بروز سرطان در افراد نیز بشود، اگر چه این مطالعه جامع نیست.
۴. آیا هیدروژن پراکسید سمی است؟
محلولهای هیدروژن پراکسید تا غلظت ۹٪ اگر به صورت خوراکی مصرف شوند، به طور کلی غیر سمی هستند؛ با این حال، حتی یک محلول ۳٪، باعث آسیب جزئی به بافت مخاطی میشود و ممکن است باعث استفراغ و اسهال شود. مصرف خوراکی هیدروژن پراکسید صنعتی سبب بروز سمیت سیستمیک میشود و با تلفات همراه بودهاست. تنها درجهی هیدروژن پراکسید که باید برای استفاده خانگی یا شخصی مورد استفاده قرار گیرد، درجه غذایی است.
۵. هیدروژن پراکسید غذایی
تنها هیدروژن پراکسیدی که باید برای استفادهی خانگی یا شخصی مورد استفاده قرار بگیرند هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه درجهی غذایی است.
در حقیقت! این فرم معمولا با غلظت ۳۵٪ است و به طور قابلتوجهی قویتر از آن چیزی استکه اغلب در فروشگاهها و سوپرمارکتها فروخته میشود.
۶. انواع آب اکسیژنه یا هیدروژن پراکسید
انواع مختلفی از هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه وجود دارد که برای کاربردهای مختلف تولید میشوند از جمله:
– ۵٪ درجهی دارویی.
این همان درجهای است که در داروخانه یا سوپرمارکت محلی فروخته میشود. این محصول برای استفادهی خوراکی توصیه نمیشود چرا که حاوی مجموعهای از تثبیتکنندههایی است که نباید به صورت خوراکی مصرف شوند. تثبیتکنندههای مختلف عبارتند از استنانیلید، فنول و استنات سدیم و تتراسیدیم فسفات.
– ۶٪ برای اهداف زیبایی بهداشتی:
این مورد در مغازههای زیبایی برای رنگ مو مورد استفاده قرار میگیرد و برای مصرف خوراکی توصیه نمیشود.
– ۳۰٪ برای تجزیه و تحلیلهای شیمیایی:
این مورد برای آزمایشهای علمی است و تثبیتکننده دارد. این یکی هم برای مصرف خوراکی نیست.
– ۳۰٪ تا ۳۲٪ درجهی الکترونیکی:
این مورد برای تمیز کردن قطعات الکترونیکی و نه برای مصرف خوراکی استفاده میشود.
– ۳۵٪ درجهی فنی:
این یکی محصولی غلیظتر از درجهی شیمیایی است، علاوه بر اینکه برای خنثی کردن کلر آبی که برای رقیق کردن آن استفاده میشود، فسفر دارد.
– ۳۵٪ درجهی مواد غذایی:
این مورد در تولید مواد غذایی مانند پنیر، تخم مرغ، و محصولات حاوی آب پنیر استفاده میشود. این نوع همچنین بر روی پوشش فویل بستهبندیهای آسپتیک حاوی آبمیوهها و محصولات شیری اسپری میشود. این هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه تنها درجهی توصیهشده برای مصرف خوراکی است.
– ۹۰٪:
این مورد به عنوان یک منبع اکسیژن برای سوخت راکت استفاده میشود.
به عنوان مثال، هیدروژن پراکسید درجهی الکتریکی در واقع شامل تثبیتکنندههای شیمیایی برای جلوگیری از تجزیهی آن است.
۷. مصارف هیدروژن پراکسید
به طور خلاصه، هیدروژن پراکسید درجهی غذایی به دلایل مختلفی میتواند مورد استفاده قرار گیرد:
– درمان عفونتهای سینوسی
– پاکسازی زخمها و جلوگیری از عفونت
– از بین بردن انگلها
– کاهش درد دندان
– سمزدایی پوست و بدن
– کشتن میکروبها در بدن، در هوا یا در سطوح برای جلوگیری از بروز بیماری
لازم به ذکر است که اگر چه هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه ترکیب ایمن و موثری برای استفاده است، پراکسیدهای درجهی غذایی باید قبل از مصرف رقیق شوند.
۸. احتمال بروز واکنش آلرژیک به هیدروژن پراکسید (آباکسیژنه) وجود دارد؟
واکنشهای آلرژیک به هر ویژگی یا ترکیباتی در واقع به هر فرد بستگی دارد. برای اکثریت آدمها، هیدروژن پراکسید رقیق در صورت استفاده برای زخمهای باز میتواند عفونتها را از بین ببرد اما روی پوست سالم ممکن است سوزش ایجاد کند. بنابراین به طور کلی باید هنگام شروع استفاده از آن کاملا هوشیار باشید.
ترجمه: تحریریه سایت کسب و کار بازده – سارا فیضی
منبع: diamondherbs
۸ نکته, مهم درباره, هیدروژن پراکسید یا آب اکسیژنه
اب اکسیژنه...
ما را در سایت اب اکسیژنه دنبال می کنید
برچسب : نویسنده : hydrogen-peroxidea بازدید : 205 تاريخ : دوشنبه 12 آذر 1397 ساعت: 22:16